Common Purslane / Portulaca Oleracea
نام هاي ديگر: پرپهن–خلفه–بقله–پرنيان وغيره مي باشد.
مشخصات:
گياهي است علفي، گوشتدار و يکساله با ساقه هايي خوابيده به رنگ قرمز که گل هايي کوچک و به رنگ زرد دارد. نژادهاي وحشي آن عمدتاً ساقه هاي گسترده بر سطح زمين، ولي نژاد پرورش يافته آن ساقه اي ضخيم، گوشتدار به وضع قائم و به ارتفاع 10 تا 40 سانتي متر دارند. تخم هاي آن سياه و بسيار ريز مي باشد. نمونه هاي وحشي آن معمولاً کنار جاده هاي متروک، حاشيه درياچه ها و اراضي شندار مناطق معتدله و نواحي سايه دار يافت مي شود.
طبيعت آن: برگ خرفه طبيعتي سرد و تر دارد.
ترکيبات شيميايي:
خرفه داراي 92 تا 95 درصد آب، مواد لعابي، پکتين، مواد چرب، هيدراتهاي کربن، کلسيم، فسفر، تيامين، نياسين، ريبوفلاوين، منيزيم، منگنز، پتاسيم و سديم است.
خواص درماني:
خرفه داراي اثر مدر، ضد اسکوربوت، تب بر، تصفيه کننده خون و تسکين دهنده تشنگي است. مصرف خام يا پخته آن، کمک مفيد در رفع التهاب هاي داخلي بدن مانند: التهاب دستگاه هضم و دستگاه دفع ادرار مي نمايد. هم چنين در موارد سرفه هاي مقاوم و تسکين نيافتني، بيخوابي و خونروي در فواصل قاعدگي مي تواند مورد استفاده قرار گيرد. در خونرويهاي لثه دندان که معمولاً در بيماري اسکوربوت پيش مي آيد اگر برگهاي تازه خرفه ضمن جويدن به آهستگي مصرف گردد اثر مفيد در بهبود آن ظاهر مي گردد در استعمال خارج از برگهاي له شده خرفه يا شيره برگهاي آن بصورت قرار دادن بر روي عضو در رفع سوختگي ها استفاده درماني به عمل مي آيد.
در نواحي شمال ايران مانند رشت و اطراف آن از خرفه نوعي غذاي مطبوع تهيه مي شود که به عنوان خنکي و تصفيه کننده خون مصرف مي شود. مصرف ساقه برگدار و جوان خرفه به حالت خام در سالاد و يا به حالت پخته در نواحي مختلف اروپا به جاي اسفناج در تهيه نوعي آش استفاده مي شود.
محل رويش:
در کليه نواحي ايران اگر خرفه در محيطي فقط يکبار کشت گردد نه تنها همه ساله در آنجا بطور خودرو ظاهر خواهد شد، بلکه در اطراف آن منطقه نيز توسعه خواهد يافت.
منبع: https://www.mums.ac.ir